Exodus van Brusselaars naar Vlaanderen
De exodus van Brusselaars die verhuizen naar Vlaanderen zet zich onverminderd voort. Vorig jaar verhuisden maar liefst 24.165 Brusselaars naar Vlaanderen, een recordaantal. De onaantrekkelijke vastgoedfiscaliteit, het verouderde woningpark met opvallend veel energieverslindende woningen, de drang naar meer ruimte, maar ook het gebrek aan plaats in het Nederlandstalig onderwijs in Brussel doen de bewoners voor Vlaanderen kiezen.
Een Brusselaar betaalt niet alleen stevig voor de aankoop van een woning. Hij wordt er nog eens stevig op belast ook. Zo betaal je in Vlaanderen 3% registratierechten en in Brussel 12,5%. Brussel compenseert dit wel door de zogenaamde abattementen (som waarop geen belasting wordt betaald). Vanaf 2023 is dat op de eerste 200.000 euro maar dit blijkt niet meer te zijn dan een druppel op een hete plaat.
Niet alleen de prijzen en de vastgoedfiscaliteit spelen een rol in de keuze voor een verhuizing. Er spelen ook niet-vastgoed gerelateerde thema’s mee zoals de steeds toenemende drukte, het onveiligheidsgevoel. Ook het onderwijs en meer bepaald het gebrek aan plaats voor Nederlandstaligen in het Brusselse onderwijs wordt als argument gebruikt om naar Vlaanderen te trekken. Qua verhuur zien we overigens een zelfde beweging. Vele huurwoningen in de rand zijn betaalbaarder dan in de hoofdstad en bieden een beter comfort. De Brusselse regering is bezig met een nieuwe wetgeving, die de huurprijzen aan banden zou kunnen leggen, de zogenaamde huurprijsregulering. Er komt ook een voorkeurrecht voor zittende huurders. Potentiële kopers zullen de Brusselse woonmarkt links laten liggen en eigenaars zullen minder geneigd zijn om nog te investeren, of ze zullen snel hun woning verkopen, voor de maatregel van kracht wordt.
Bron: CIB
